تحلیل تطبیقی درونمایه های مقاومت در اشعار «سمیح القاسم»، «حسن حسینی» و «قیصر امین پور»

ادبیات مقاومت چهره ای انسانی و جهانی دارد و تلاش¬های یک نسل مبارز را که برای رهایی سرزمین، دین، فرهنگ و سنت¬های خود از چنگال تجاوزگران به حریم ارزش¬های ملی و انسانی به پا خاسته¬ است، برای همگان در بیان فخیم شعری و ادبی ترسیم می¬کند. حوادثی مانند اشغال فلسطین و حملة عراق به ایران، باعث آفرینش آثاری یگانه در حوزة ادبیات مقاومت ملل شد. آثار شاعر مقاومت فلسطین، «سمیح القاسم» و شاعران دفاع مقدّس ایران، «حسن حسینی» و «قیصر امین پور» میراثی ارزشمند در عرصة شعر مقاومت دو سرزمین است. پژوهش حاضر بر آن است به بررسی همسانی¬ها و تفاوت¬های شعر مقاومت دو سرزمین با اتکاء بر آثار شاعران مورد نظر بپردازد. یافته¬های پژوهش نشان می دهد که احساس تعلق به سرزمین، دفع تجاوز و اشغال خارجی از عوامل اصلی بروز عناصر مقاومت در شعر سمیح، حسینی و امین پور هستند. سرزمین، جنگ زدگان، قیام علیه متجاوز، انگیزه¬های دینی و قومی مبارزه، شهادت، دشمن، آرمان¬گرایی و اعتراض به نادیده گرفتنِ ارزش¬های جریان مقاومت از مهم ترین درونمایه های اشعار شاعران مورد نظر به شمار می روند. واژگان کلیدی: درونمایه ، شعر پایداری، سمیح القاسم، حسن حسینی و قیصر امین پور.